«Η Πορκία,
σύζυγος του Βρούτου, όταν έμαθε το σχέδιο
του άντρα της για τη δολοφονία του Καίσαρα
ζήτησε ένα ξυράφι μανικιουρίστα δήθεν για
να κόψει τα νύχια της και μ’ αυτό που της
γλίστρησε δήθεν τυχαία αυτοτραυματίστηκε.
Έπειτα ο Βρούτος, που τον κάλεσαν στην
κρεβατοκάμαρά της οι φωνές των υπηρετριών,
ήρθε για να τη μαλώσει, επειδή τάχα είχε
κλέψει την τέχνη του μανικιουρίστα. Σ’
αυτόν η Πορκία είπε κρυφά: «αυτό δεν είναι
μια ασυλλόγιστη πράξη μου, αλλά μια
ξεκάθαρη απόδειξη της αγάπης μου για σένα
που ετοιμάζεις τέτοιο σχέδιο. Θέλησα δηλαδή
να δοκιμάσω με πόση ηρεμία θα αυτοκτονούσα
με το ξίφος, αν το σχέδιο σου δεν πήγαινε κατ’
ευχήν».
Το ανωτέρω ψυχωσικό, πλην χαρακτηριστικό απόσπασμα προέρχεται από την 49η ενότητα του μαθήματος των Λατινικών της Γ' Λυκείου στο οποίο εξετάζονται όλοι οι δύσμοιροι μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης που αγωνίζονται για μια θέση στον δύοντα ήλιο των Ελληνικών ΑΕΙ. Μαζί με τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τη Μικρασιατική καταστροφή, τον Κρητικό του Σολωμού και την ποίηση της Πολυδούρη, ο κάθε ταλανισμένος 17χρονος είναι υποχρεωμένος να διεισδύσει στον νοσηρό νου των μεγαλυτέρων καθαρμάτων της ιστορίας. Βέβαια, αυτό δεν είναι το μόνο. Όλα σχεδόν τα κείμενα του συγκεκριμένου μαθήματος θα μπορούσε κανείς τα χαρακτηρίσει συλλογικά ως "ήρα", σε αντιδιαστολή προς το "στάρι" του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Και αν το κακό περιοριζόταν μόνο σε αυτό το μάθημα, καλά θα ήταν.
Στο πιο ενδιαφέρον μάθημα της συγκεκριμένης κατεύθυνσης, τον Φιλοσοφικό Λόγο, το Υπουργείο Παιδείας, σε μια κίνηση αλτρουϊσμού, αισθάνθηκε την ανάγκη πριν από ορισμένα χρόνια να εκδώσει ψηφιακό «βοήθημα» με ερμηνεία και σχόλια πάνω στα κείμενα των μεγάλων φιλοσόφων. Έτσι, αντί να βοηθήσει τους μαθητές να αναπτύξουν τη δική τους κριτική, δημιουργική και φιλοσοφική σκέψη, αντί να τους μάθει να αναπτύσσουν τους δικούς τους φιλοσοφικούς διαλόγους, αντί να κάνουν τη φιλοσοφία πρακτική και σχετική με το σήμερα, με μια και μόνο κίνηση «ματ» τους υποχρέωσε να αποστηθίσουν τις ερμηνείες κάποιων επαϊόντων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Έτσι, μαζί με μια οκά ομόρριζα και λοιπά ωραία, τα παιδιά πρέπει πλέον να μάθουν για τη θεωρία του αυτοχθονισμού των αρχαίων Αθηναίων, τη λήψη του ζητουμένου και άλλα στείρα και άγονα. Προφανώς, κανείς δεν τους έμαθε ότι με αυτή τους την κίνηση αυτομάτως κατέργησαν όλο το νόημα του συγκεκριμένου μαθήματος: την ανάπτυξη της ελεύθερης σκέψης. Και ούτε η ψευδεπίγραφη διευκρίνιση που δίνεται στις πανελλαδικές εξετάσεις ότι «κάθε τεκμηριωμένη απάντηση γίνεται δεκτή», αρκεί για να σωθεί το πράγμα. Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει, λέει ο σοφός ελληνικός λαός.
Πολλά θα μπορούσαν ακόμα να ειπωθούν για τα μαθήματα της Γ' Λυκείου και τη θλιβερή φιλοσοφία των πανελλαδικών εξετάσεων που ευνοεί την ηλιθιότητα και απονεκρώνει κάθε δημιουργικό και ευφυή νου, όπως π.χ. τα παπαγαλίστικα μαθήματα της Ιστορίας και τον τρόπο βαθμολόγησης αυτών στις εξετάσεις (μέτρο είναι η φωτοτυπία του σχολικού βιβλίου, μάλλον για να διασφαλιστεί η αντικειμενικότητα των ιστορικών(;) που -ως γνωστόν- βαθμολογούν τα γραπτά), αλλά ...φευ, τι ωφελεί; Με την πιθανή επαναφορά της βάσης του δέκα και τα τρέχοντα προβλήματα της δευτεροβάθμιας, αλλά και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αυτό που θα αυτοκτονήσει στο τέλος δεν είναι η Πορκία και ο Βρούτος, αλλά τα πνευματικό μέλλον ολόκληρης της χώρας.
